Ölümün zerafetiydi dokunan tenime.
Yorgun göğe karışırken cani çığlıklar,
Issız bir vapur dumanına gömülü kaldı o mektuplar...
Sonra sustu kıyamet,
Güze karıştıı derin masallar.
Bir kolye koptu,
Saçıldı hayat geceye doğru...
Öp beni diye yalvardım o gece,
Beni öpmesi için yalvardım o geceye.
Öpmedi,
Öpmedin...
Dokunamayacağım kadar uzaktı,
Canımı yakacak kadar soğuk...
Hissedebileceğim kadar yakındı,
Tenimi kavuracak kadar sıcak...
O gece bir katildi,
Hayallerimi katledip cesetlerini fırlatan benliğime...
O gece caniydi,
Öldürüp beni bırakan canlı bir cesette...
O gece bendim,
Ben o geceydim.
Karanlıktım ben,
Bir katildim.
Kirli bir günahın silüetiydim belkide...
Bir şeyler doğmalıydı,
Bir ışık olmalıydı.
Bir şeyler ölmeliydi,
Karanlıkta dans etmeliydi ölüler.
Doğdu,
Kırık bir ruhun ışığı doldu camekanlara.
Öldü,
Bir gece daha öldü dualarımda.
Kıyamet koptu azizim,
Acı olansa tek şahidi bendim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder