Karanlık ve Bulantı

Çoktan seçmeli intiharlarla dolu bir kitaptı hayat.
Ve bağlamı olmayan cümlelerdik biz seninle,
her tercümede havada kalan...
Sığındığın her liman Navarin'di çocuk,
aptal umutlarla yakılan...
Ki hayat çocuk,
bir video oyunu değildi,
yönetmeni olduğun bir film değildi,
koreografı olduğun bir gösteri değildi,
bildiğin gibi değildi...
Kontrol edemezdin,
kontrol değildi.
Ve hayat çocuk,
Hayat,
sonunda öleceğin bir piyesti...
Onlar çocuk;
o adamlar, o kadınlar
rolleri seni incitmekti.
Kurban sendin çocuk,
ilk perdeden beri...
Şimdiyse ne kadar boş,
ne kadar anlamsız...
Nerede kaldı o yalancı mutluluklar?
Çalıntı dizeler,
alıntı hayatlar...
Gerçek yoktu çocuk.
Ne kadar yaratmak istesen de yoktu.
Tanrı değildin,
Sana tapılsın istesen de değildin...
Her şeyi reddetsen de,
kendine bir dünya yaratmak istesen de,
değildin...
Ama yine de
sana yapabileceğim tek iyiliği yapacağım;
o yarattığın dünyana gömeceğim seni küçüğüm..
Al çocuk, beni de al yanına.
Göm beni, kurtar bu acıdan,
Al çocuk, beni de al yanına...

Bir savaştan çıkmış gibisin,
hala devam eden beyninin içinde...
Bitmez çocuk, çabalama bitmez.
Çalışma silmeye, temizleyemezsin o kanı.
Ört üstünü çocuk, sus konuşma hakkında.
Hayır, hayır geri yolla yaşları geldiği yere!
Sus çocuk,
sus bak biri duyacak şimdi.
Sus küçüğüm hayır,
Anneni üzmek istemezsin değil mi?
Bak sus annen duyacak şimdi,
Göm kendini yatağına,
görmesin,
bırak şu jileti...
Göm kendini çocuk sus ağlama!
Bilirim ne derler "erkekler ağlamaz"
Belki de erkekler ağlamasın diye ağlardı bütün kadınlar...
Hayır küçüğüm,
hayır küçüğüm
hayır küçüğüm
hayır küçüğüm inanma,
Sus ağlama,
Yalvarırım ağlama...

Hiçbir şey güzel olmayacak
Ve sen asla atamayacaksın o ağırlığı göğüs kafesinden.
Temizleyemeyeceksin bu kanlı pisliği.
Temizleyemeyeceksin küçüğüm çünkü masum değilsin.
Kirlendin,
Kirletildin,
Ve en çok da temizlesin istediklerin kirletti seni...

Biliyor musun,
Kırıldım,
Kırıklarım batsın istedim kalbine...
Ama küçüğüm,
Tanrı değiliz;
öldüremeyiz kendimizden başkasını.
Biz değiliz o,
Biz değiliz o kadar güçlü olan.
Ama erkekler güçlüdür,
onlar yapabilir değil mi?
Hem ağlamaz da onlar...

Boşver küçüğüm.
Sus ağlama,
Hayır sus,
Sus bak annen duyacak yine,
Bilirsin ne kadar üzülür sen ağlayınca.
Sus küçüğüm kahretsin sus ağlama,
Ört bileklerini,ağlama...

Ve ben ki ne zaman gülümsesem,
Ölü çocuklar üşüşür dudaklarıma
Değer misin, öldürülen çocukların ruhuna?
Ve o çocukların ahları,
o çocukların günahı,
ebediyen boynunda...
Kanları adam,
Edebiyen avuçlarında...

Sus küçüğüm, ört bileklerini..
Acıyor mu çok?
Öpülse geçer mi?
Kim öpecek peki?
Bileklerindeki sızı mı öpecek bileklerindeki sızıdan?
Öpülse geçer mi ki?
Çivi çiviyi söker de,
acı acıyı dindirir mi?
Ölümler kucaklasa geçer mi ki bu intiharlar?
Sus küçüğüm,
Ağlama...
Ağlasan da geçmeyecek ki çocuk.
Mutluluk çocuk,
bir katilin kanında unufak.
Kalbin küçüğüm,
Kalbin...
Ama sus sen yine de ağlama.
Gün gelir elbet parçalanır bu karanlıklar,
Ruhunu kanatsa da...