Olmayan bir kız çocuğusun.
Karanlığına sığınmış
Günahkar bir ruhsun.
Kayan yıldızların
Cesetleriyle dolusun.
30'unu aşmış bir balerinsin,
Sahneden çoktan kovulmuşsun.
Ama o sesler çığlık atarken içeride,
Sen her zaman susmuşsun.
Bir kaç kutu antipsikotikte hapsolmuş
Kurtulmaya çalışan bir halüsinasyonsun.
Yoksun.
Yoksun.
Yoksun...
Kıyameti koparacak olan sûrsun
Üflenmiyorsun.
Ağlar kaplamış ruhunu,
Tozlusun.
Kelimeler,
Kelimleri haketmiyorsun.
Narin parmakların incittiği
İntihar müzikleri besteleyen piyanosun.
Gerçek değilsin, yoksun.
Üzerine yıkılan duvarların arasında hep mağdursun.
Ve kapanırken bu sis üzerine her gece,
Ağlarken nasıl da masumsun...
Yoksun.
Yoksun.
Yoksun.
Ve yokluğunu isimlendiremeyecek kadar
Her şeyi bitiremeyecek kadar
Korkak bir orospusun.
Renklerle kirlenmeye mahkumsun.
Ezilmeye mahkumsun.
Ölmeye mahkumsun.
Yoksun.
Yoksun.
Yoksun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder