Ve karanlığına boyayan her aydınlığı...
Yalnızlığıyla boğan koskoca şehri.
Umut da boğuldu bir kadehte.
Mutluluğa ateşledim dilek sigaramı
Ve son sigaram da rüzgara parçalandı...
Dalga dalga tüm hayaller
Duman duman bulutlara doğru
Sevişilen boş bedenlerde kararmış siyah ruhlar
Zorla kabul ettirilmiş umutlar ruha
Sadece gecenin açtığı o örtü
Ve o örtünün içinde çıplak gerçek
Çıplak hüzün
En saf ve en yalın
En günahsız ve en masum hali acının
Yolun sonu bu çocuk
Yolun sonu her gece yatağını vaftiz eden gözyaşları
Yolun sonu bu çocuk
Yolun sonu bir jilet yarası
Kırmızıya boyayan bu sancılı ağıdı...
